از آنجا که یکی از مهم ترین و اساسی ترین شروط موفقیت در پارکور و دوآزاد کنار گذاشتن ترس و غلبه بر آن است،ما با ارائه راه کار هایی کاملا علمی و روانشناسانه قصد کمک به هازمان(:جامعه) پارکورکارها و دونده های آزاد را داریم و مهم تر از همه اینکه تمامی راه کارها بر روی افراد مختلف انجام شده و پاسخ داده است.
بطور کلی در پارکور و دوآزاد ترس بر دو گونه می باشد:1:ترس از اجرای یک حرکت که بیشتر دونده های آزاد با آن درگیرند مانند ترس از انواع فلیپ ها و دیگر حرکات دوآزاد که اگر اجرای این حرکات از سوی پشت باشد(مانند بک فلیپ) مسلما ترس بیشتری وجود دارد.
2:ترس از ارتفاع که بسیاری از مردم ترس از ارتفاع را دارند که در افراد مختلف متغیر است.
یک نکته را باید درباره ترس بگویم و آن این است که ترس چیزی نیست که موجب زیان ما انسانها باشد.چیزی که موجب می شود ما ناگهان از وسط بزرگراه رد نشویم و خودمان را جلوی این همه خودرو با سرعت بالا نیاندازیم ترس است.چیزی که موجب می شود ما از هر ارتفاعی نپریم ترس است.حال ما کنترل این ترس را در دست می گیریم و سپس با تمرین و تلاش، هنری به نام پارکور را در خود پرورش می دهیم و از آن لذت می بریم.
در اینجا راه کاری برای غلبه بر ترس از ارتفاع را خدمتتان می گویم.
خود را بسنجید و ببینید تا چه میزان ترس از ارتفاع دارید و آیا ترس از ارتفاع شما موجب سرگیجه و تهوع در شما می شود یا خیر.و اینکه چه ارتفاعی شما را می ترساند (توجه داشته باشید منظور من در اینجا ارتفاعی نیست که شما آن را می پرید یا آن را رد می کنید،منظور من تنها ارتفاع است مثلا آیا شما هنگام راه رفتن بر لبه یک پشت بام که فاصله آن تا زمین 20 متر است چه حس و حالی دارید؟می توانید فلیپ بر روی لبه پشت بام و دیگر حرکات بزنید؟می توانید بدوید؟می توانید راه بروید؟فقط با نگاه به پاهایتان می توانید راه بروید؟به پایین نمی توانید نگاه کنید؟به عقب نمی توانید نگاه کنید؟سرتان گیج میرود؟ حالت تهوع به شما دست می دهد؟اصلا نمی توانید راه بروید؟اصلا نمی توانید فکرش را هم بکنید؟!) خب این در افراد مختلف متفاوت است.
حال با شناخت از خود ارتفاعی را انتخاب کنید و سعی کنید به پایین نگاه کنید یا یکی از کارهای گفته شده را انجام دهید و در روزهای مختلف به صورت کاملا ایمن ارتفاعات بالاتری را انتخاب کنید و همیشه به پایین و اطراف نگاه کنید و اگر برایتان دشوار است با حرکت پاگربه ای این کارها را انجام دهید.
مثلا:شما از ارتفاع 15 متر به حدی می ترسید که اگر لبه آن ارتفاع بایستید سرتان گیج میرود و امکان دارد بافتید.شما باید از ارتفاع 4 یا 5 متر آغاز کنید و لبه آن بایستید و حرکت کنید و مرتبا به پایین و اطراف نگاه کنید.در روزهای مختلف و شرایط محیطی متفاوت و ارتفاعات مختلف این کار را انجام دهید.
برای پرش از یک پشت بام یا ارتفاع به ارتفاع یا پشت بام دیگر هم همین کار و تمرین کمک بسیاری می کند.همیشه برای بارهای نخست از ارتفاعات کم و فاصله های کم شروع کنید.
بی شک شخصی که بر لبه یک ارتفاع 20 متری به آسانی راه می رود ، بر لبه یک ارتفاع 10 متری به راحتی میدود و می توان گفت این هم جزء یکی از قوانین انسانی است.
(ارتفاع های گفته شده بر هیچ اساس و منطقی نمی باشد و تنها برای روشن شدن موضوع و کمک به درک بهتر خوانندگان گرامی گفته شده است).
حرکاتی مانند وارو (BackFlip) ، بتر (همان وارو با یک چرخش بدن در هوا) ، انواع فلیپ ها و دیگر حرکات دوآزاد که معمولا این حرکات را از روی ارتفاع های مختلف میزنند که از معروف ترین این حرکات وارو ارتفاع می باشد که تقریبا در تمام کلیپ های گروه های مختلف ایرانی و خارجی از ارتفاع های چند متری میبینیم.
بی شک اجرای این حرکات به ویژه برای نخستین بارها با ترس و اظطراب همراه است و مهم تر از همه اینکه ما پارکور کارها ، بدلکار نیستیم که برای پرش هایمان از پشت بام ها و ارتفاع ها ایمنی هایی تعبیه شده باشد و نکته مهم دیگر اینکه همین ترس موجب می شود که شکست بخوریم و این شکست شاید جبران ناپذیر باشد یا به قیمت از دست رفتن جانمان تمام شود.
بر روی یک پشت بام آپارتمان 10 طبقه قرار دارید و قصد پرش بر روی پشت بام آپارتمان دیگر را دارید که فاصله آن با آپارتمانی که شما بر پشت بامش قرار دارید 4 متر یا بیشتر است.همه چیز را چک کرده اید و آماده پریدن هستید.در اینجا ترس = مرگ است.باید با یک دور خیز و با تمام سرعت بدوید و با پای قدرتی تان بر لبه پشت بام فشار بیاورید و خود را به سوی بالا و جلو با آخرین شتاب پرتاب کنید.یا اینکه قصد دارید در هوا یک فرنگی یا پشتک(Front Flip) هم بزنید و اگر بترسید و در هوا بدنتان را شل کنید قطعا خرمایتان را بی درنگ میل می کنیم.
مقابله و غلبه بر این گونه از ترس کار سختی نیست و با راه کارهای علمی و روانشناسانه به آسودگی برای همیشه این ترس را کنار می گذارید.
پیشتر گفتم که تجربه به خودی خود این ترس را در شما کاهش می دهد و همینطور گفتم که باید آگاهی از خود داشته باشید:1: آیا ذهن و جسمتان آمادگی حرکتی را که میخواهید اجرا کنید را دارد؟
2:میزان ترس شما چه قدر است؟ آیا می ترسید از ارتفاع 3 متر وارو یا بتر بزنید؟ یا آیا شما از ارتفاع 10 سانت!!! هم می ترسید وارو بزنید؟
میزان ترس زیاد در شما تنها وقتتان را می گیرد! برخی علاقه زیادی به پارکور دارند و شاید امادگی بدنی هم داشته باشند ولی ترس بیش از اندازه در آنها موجب می شود بیشتر وقتشان برای مقابله با آن ترس تلف شود.
به هر روی راه کاری را خدمتتان می گویم که در روانشناسی ورزشی هم وجود دارد و کسانی که دوره تئوری مربیگری را گذرانده باشند باید با این روش که بسیار موثر هم می باشد آشنا باشند.
پس از اینکه خود را از نظر جسمی برای اجرای حرکت مورد نظر آماده کردید و در مکانی مناسب و ساکت قرار گرفتید چشمتان را ببندید و به حرکت مورد نظر اندیشه(:فکر) کنید و در ذهنتان آن حرکت را بزنید و یک بار هم بیاندیشید که دارید آن حرکت را میزنید و در حال شکست هستید و در همین حین با دستتان یک ضربه محکم به خود بزنید و یا یک فریاد بلند بزنید و چشمتان را باز کنید و با سرعت و آمادگی به سوی اجرای حرکت بروید.باشندگی مربی یا یک حرفه ای در آن مکان ضروری است.
این شیوه برای پارکور بسیار مناسب است ولی در عین حال ویژه تمامی رشته های ورزشی است.
یادتان باشد انسانهای معمولی ترس از ارتفاع را دارند و حتا کسانی که با ارتفاع های زیاد دست و پنجه نرم می کنند(پیشه هایی که کارشان بر روی ارتفاع های زیاد است مانند جوشکارهای اسکلت فلزی)شاید با این ترس کنار آمده باشند ولی ما پارکور کارها یا شهرنوردان با ارتفاع ها بازی می کنیم و قدرت والای جسمی و ذهنی یک انسان را به نمایش می گذاریم.موانع شهری و طبیعی به آسودگی پشت سر می گذاریم و از هنرمان بی اندازه لذت می بریم.
